De kleinzonen van tante Rosa: Einde schooljaar

Naast het maken van beslissingen - die vlot leken te verlopen en plots nog een andere wending namen, maar daarover een volgende keer meer - is er nog het einde van het schooljaar. "Ooh wat zijn we weer blij" ... en dan vraag ik me af waarom ouders zoiets zeggen, 2 maand het geroep en getier van kinderen in huis, en met wat weer-pech is het ook echt IN huis. 744 dag-uren zijn dat! Wat is daar nu leuk aan? Echt, laat het me weten want om één of andere reden kan ik dus niet genieten van die dingen en dat zou ik wel is willen leren. Iemand? Of ben ik echt niet alleen? want zo voel ik me wel!

Ik heb geluk dat ik geen 2 maand thuis ben want ik zou dat echt echt waar niet overleven! Wat niet wil zeggen dat ik de kleinzonen van Tante Rosa niet graag bij me heb, integendeel, maar toch, ik denk dat ik die "stress" (die ik zelf creëer i know) niet aankan. Voor alle duidelijkheid, de tijden dat ik thuis ben met de kids, zijn super, maar 2 maand ? nee dank u. Oh en dit heeft absoluut niks te maken met voorstander zijn van kortere vakanties. De kinderen hebben die vakantie echt nodig, maar ik niet, of ik wel, maar niet met hen ;-)

Soit, einde schooljaar (voor ik hier de sociale inspectie aan de deur krijg) en dan vieren we feest! Miro wordt 4 in augustus en dan wordt er dus een feestje gehouden op het einde van het schooljaar.

Ik had al helemaal uitgedokterd wat ik ging voorzien als presentje voor de klasgenootjes van Miro, maar het zal voor een beperktere groep zijn wegens net iets te kostelijk voor 23 klasgenootjes. Ik besloot om nog is te gaan snuffelen bij Action en daar vond ik strandsetjes voor amper 46 cent!! Een emmertje en 6 vormpjes/schepje. Ik wil eigenlijk niet weten in welk land, laat staan in welke toestand die dingen worden gemaakt. Mijn keuze was toch snel gemaakt en met een lading goedkope prullen kwam ik thuis en bracht er een labelke aan.